В данной статье авторы рассказывают о полевой этнографии и его особенностях. Основные принципы методики полевых исследовании – это метод включенного наблюдения. Поскольку это считалось В данной статье рассмотрены некоторые проблемы работы в поле для получения этнографических материалов. В работе также проанализирована полевое исследование, которое привлекательно для тех, кто любит наблюдать за людьми или предпочитает свободный подход в проведении исследования. Ученый непосредственно общается и наблюдает за людьми, которых изучает. Ключевые слова: информанты, социальные проблемы, идеология, методика полевых исследовании, социоантропология, этнометодология.

В статье автор систематизировал особенности конструкции и погребального обряда курган Аржан-1, и сравнял их с характерами памятников позднего бронзового и раннего железного веков Центральной Азии и Казахстана. Строение комплекса наилучшим образом связывается с херексурами и монгун-тайгинской культурой Тувы и Северо-западной Монголии. В то же время, данные курганы отличаются друг от друга. Тувинские херексуры т.н. «Улуг-Хорумского типа», также имеют радиальную структуру и глубокую грунтовую яму, со срубной камерой на дне. Причём, положение погребенных в херексурах и в могилах монгун-тайгинской культуры также по-разному. В то же время в них можно найти и общее: в обоих случаях погребение совершалось на левом боку, в скорченном положении, головой на запад, северо-запад. Некоторые специалисты считали, что происхождение атрибутов кургана Аржан-1 надо искать среди архитектурных памятников Бегазы-Дандибаевской культуры Центрального Казахстана. Там также встречаются захоронения с круглыми и квадратнами каменными оградами, но радиальная структура встречается редко. Поэтому, при детальном изучении необходимо принимать во внимание и присутствие андроновской культуры, её связи между обществами прилегающих регионов. Ключевые слова: Аржан-1, раннескифский, монгун-тайгинский, херексуры, Алды-Белская культура, Бегазы-Дандыбаевская культура.

Аңдатпа: Мақалада ХІХ ғ. аяғында пайда болып, ХХ ғ. 30 жылдарына дейін өмір сүрген жәдидтік қозғалыс туралы жарыққа шыққан еңбектердің тарихнамасы жүйеленген. Оларды автор үш топқа бөліп қарастырған: Революцияға дейінгі кезең, Революциядан кейінгі Кеңестік кезең және тәуелсіздік кезең. Отандық және шетелдік зерттеушілердің еңбектеріне шолу жасалған. Проблемалық мәселелерді қарастырған жарияланымдар ғана келтірілген. Мақалада тек тарихнамалық шолу жасалған.

. ХХ ғасырдың 20 – 30-жылдарында Қазақстанда жаппай қуғын-сүргін саясаты кеңінен орын алды. Осы кезеңнің барысында орын алған зорлық-зомбылықтар, халықтың назарын бей-жәй қалдырмады. Оған Кеңес өкіметінің органдарына түсіп жатқан арыз-шағымдар негіз бола алады. Бұл қазақ қоғам зиялыларының көзін жою саясаты болып табылды. Мақалада Қазақстандағы жаппай саяси қуғын-cүргінге ұшыраған әр түрлі қоғам топтарының партия, кеңес органдарына, құқық қорғау мекемелеріне жазған арыз-шағымдары мен өмірбаяны тарихи дереккөз ретінде талданады.

The change in the geopolitical situation on the northern borders of Iran after the collapse of the Soviet Union meant that for the first time in several centuries Iran was left without the land borders that it had with the Soviet Union. The emergence of the independent republics of Central Asia in 1991 gave Iran the opportunity to get acquainted with the region with which it once had close historical and cultural ties. These ties have their roots back in the sixth century BC, when the region was under the rule of the Achaemenid empire. Bukhara in present-day Uzbekistan is known as the historical center of Persian culture and literature, and Farsi remained a language of literature, science and diplomacy in Central Asia and after "Turkification" of the region in the X-XI centuries. Central Asian states tend to pursue an independent, independent foreign policy and foreign economic policy. The approaches of these countries are based on historically formed political and cultural ties with the Islamic Republic of Iran, the role of Iran in international and regional affairs, the influence of Iran in the Muslim world and, accordingly, the possibility of promoting its interests in Islamic states, as well as in mutually beneficial trade- Economic relations. The article analyzes Iran's attempts to use the historical and cultural prestige that it traditionally used in Central Asia to expand its economic And political influence in the region. This desire is clearly seen in the example of the growing activity of Iran in Kazakhstan. The author shows that the religious situation in Central Asia is not a factor in the development of Iran's relations with the countries of the region. At the same time, Tehran's regional ideological interest, connected with the spread of Islamic influence through economic and cultural cooperation, remains topical.